Хүний амьдрал богино цаг хугацаа хурдан. Хийж бүтээж гавиагүй ч нутагтаа очиж амжилгүй нилээд удчихаж. Санах юмаа нутгаа. Шандын вокзал дээр буух мөч бүхэн дотно сайхан шүү. Хэдэн жилийн өмнө хальт очиход минь баян хуур хөгжим эгшиглээд, буух суух зорчигсодыг угтаж үдэж байна уу даа гэлтэй уянгатай байж билээ. Яаруу явсан би эмээдээ үнсүүлээд буцаж ирвэл бужигнасан олны дунд/манжуурын вальс/эгшиглээд их үйлсэд хүмүүсийг үдэж мордуулж байх шиг. Сонирхож үзвэл биднийг сургуульд байхад автобус жолоодоод ар, өвөр шандын хооронд гялалзаж явсан Шаймий ах минь/нэр нь хэн билээ/ нилээд халамцуу авъасаа үзүүлж өгч байна. Хүн хүний өмнүүр бүжиглэж эргээд л, хөгжмөө гайхмаар тоглох юм. Ганц нэг хүн мөнгө өгч байхыг харлаа. Энэ хүний амьдрал нь ийм болоо юу даа... Авъяас нь л энэ хүний амьдралыг залгуулж, архинд нэмэрлэх задгай мөнгөөр ч үнэлэгдэж байх шиг. Үнэлмээр л гоё тоглож байсан даа. Одоо байхгүй гэнэ билээ./ум маани бад мэ хум/ Харамсаж байна. Вокзалд сонирхож орвол зүс харсан ч танимхайрч ирэх хүнгүйдэн ганцаардас хийж байсан намайг Паашка хэмээх ухаан мэдрэл тааруутай гэж бодож явсан нэгэн таньж байна гэж сүрхий нэрээр минь дуудаад хөөе сайн уу? Хэзээ ирсэн гэх нь нутаг минь намайг үгүйлэн дутаж байсанч юм шиг элгэмсэх сэтгэл төрж билээ.Гэтэл тэр золиг гэнэт ундааны мөнгө өгчих гэх нь тэр. Гэнэт тулгамдаад, өө бас бариа хийх нь гэх шүү юм бодогдоод, юун мөнгө гээд ширүүн харвал толгойгоо маажис гээд инээгээд явчиж билээ. Олоон жилийн дараа намайг харсан хэн нэгэн таньж байсанч эргэлзэх гайхах, тулгамдахын дундуур таниагүйн дүр эсгэж байхад намайг мартаагүйгээ, бас харамлахгүй эрээлэхгүй байх гэх найдлага нь өөрчлөгдөөгүй нь хүүхэд залуу насны минь цагаахан тэнэг анд Паашка л байсан байх. Давруулж болохгүй гэсэндээ тэр дорхноо ассан омголон тэнэг зан минь одоо намайг шаналгасаар л. Тэр үед юунд муухай загнав. Өгчихсөн бол өртэй юм шиг юунд харамсаж явах билээ дээ. Хүмүүсээс нэрлэхсэн байхаа би. Тэдэнд 100 төгрөг өгөхөд л их баярлах байсан даа. Миний нутаг их хөлийн газар, том хот болсон байна билээ. Аж үйлдвэрийн парк болно гээд ажиллах хүчнийг нь бэлтгэх сургах их үйлсэд миний ангийн хүүхэд багшлан зүтгэж байгаа нь бахархалтай. Миний нутгийн ирээдүй гэрэл гэгээтэйг сонсоход их хутагтын минь зөгнөж хэлсэн далай сайншанд алсдаа их хот болно гэж зөгнөж ерөөсөнтэй нь таарч байгаа нь билэгшээлтэй...
