Хавар: Эртдээ хэдий тарчиг ч наашилж яваа цаг болохоор юм бүхэн төлжиж байгаа нь сэтгэл нялхруулна. Анхны хайр, анхны болзоонд догдолж байсан шигээ айсуй жаргалтайн дэлгэр зундаа яаранхан...
Зун: Хүн мал амьтны хамаг зовлонгоо мартан зоогоо тэнийлгаж байг гэж бурхнаас заяасан зургаа юм шиг жаргадаг гуравхан сар. Наран жаргаж гэгээ тасархад үүр цайдаг жаргалтайн дэлгэр ардын баяр жаргал минь. Намрын сар ойртоход хоргодон хоргодон богинохныг анзааранхан...
Намар: Алтаар бялхан, алтаар өнгөлөгдсөн арвин баян ч, цаг цаашилж яваа нь хөнгөхөн гуниг төрүүлэх нь уйтай. Хамаг бүхэн хагдарч сарын адгаар өвлийн жавар ороход сэтгэл түвширч жавхаажинхан...
Өвөл: Тас няс хийх жаврыг уясаам идрийн жавхаагаа бадраасан залуусыг харахад цоглог. Байгаль дэлхий цас мөсөн хуягаа нөмрөн тачигнаж хариуцлага шалган уур савсууланхан...
No comments:
Post a Comment